گزارش برنامه صعود به قله توچال 1.2/3/93-پیش نیاز دوم صعود به چهار جبهه قله دماوند در 3 روز

سرپرست برنامه : بابک دکترزاده

مربی برنامه : بابک دکترزاده

تهیه گزارش: مرجان حیدرزاده

شرکت کنندگان:بابک دکترزاده، جواد نجفی، مرجان حیدرزاده

هزینه برنامه :15000 تومان

پشتیبان برنامه : فیروزه مالمیر

قله توچال قله ای در شمال تهران و به ارتفاع 3962 متر می باشد که بخشی از دامنه رشته کوه های البرز است. دامنه جنوبی توچال مجاور با شهر تهران و قله آن مشرف به این شهر است. این رشته کوه از جنوب به شهر تهران و از شمال به آهار، شکراب و شهرستانک مشرف است. تله کابین توچال دارای 3 خط اصلی و 3 خط تلی سیژ و یک خط تله اسکی می باشد. مسیرهای صعود عبارتند از :

1-      دربند، شیرپلا،سیاه سنگ، قله توچال (رایج ترین مسیر)

2-      بوستان جمشیدیه، پناهگاه کلک چال، دره پیازچال، قله پیازچال، قله توچال

3-      ولنجک،ایستگاه 5 تله کابین، ایستگاه 7 تله کابین، قله توچال

4-      دارآباد، قله دارآباد، قله پیازچال، قله توچال

5-      دربند،دوراهی اوسون، دره اوسون، جانپناه اسپیدکمر،ایستگاه 7 تله کابین، قله توچال   

طبق برنامه ریزی از قبل انجام شده هدف اجرای برنامه پیش نیاز صعود به قله دماوند برای تست افراد در ارتفاع در تاریخ 23-24-25/2/93 بود اما به دلیل شرایط نامناسب آب و هوایی این برنامه در تاریخ مشخص شده کنسل و به هفته بعدی موکول گردید. مجددا در تاریخ 1-2/3/93 به دلیل شرایط نامناسب آب و هوایی قله دماوند با تصمیم گیری سرپرست برنامه برنامه دماوند به شب مانی در قله توچال تغییر پیدا کرد.

پنچشنبه 1/3/93 با گرد آمدن افراد در پارکینگ ولنجک ساعت 8:20 برنامه خود را در هوایی آفتابی شروع کردیم. با حرکتی آهسته و پیوسته در جاده آسفالتی و خلوت ساعت 10:15 به ایستگاه دوم رسیدیم و استراحتی کوتاه کردیم. سپس دوباره ادامه مسیر داده و در ساعت 12:15 به ایستگاه پنجم رسیدیم. در این ایستگاه استراحتی 1 ساعته همراه با صرف نهار داشتیم. از ایستگاه 5 به بعد حرکت را به علت هم هوایی بهتر آهسته تر کرده و هر 1 ساعت 10 دقیقه به استراحت می پرداختیم. قبل از رسیدن به قله با آموزش های گام برداری ریتمیک آهسته آشنا شدیم که برای هم هوایی بهترین راه است. در این بین از طرف سرپرست گروه برای تست هوشیاری افراد سوال هایی در مورد اجرای برنامه های قبلی از جمله تعداد و اسامی افراد شرکت کننده در اردوی قبلی، مباحث آموزشی و ...  پرسیده می شد.در نهایت ساعت 17:15 به قله توچال رسیدیم که متوجه شدیم امشب در روی قله تنها هستیم چون هیچ کوهنوردی در پناهگاه نبود. بعد از رسیدن به قله آموزش کمپینگ و نحوه برپایی چادر را داشتیم که از طرف مربی آموزش داده شد. این نکات به این شرح بود:

1- درنظرداشتن جا و مکان چادر (درمسیر بادنباشد-  بهتراست به دیواره یا سنگ بزرگ نزدیک باشد - درمناطق هموار و مسطح برپا گردد)

 2- قراردادن کوله پشتی ها در جای مناسب ، دوراز خطر افتادن وبه خطر افتادن تجهیزات

3- تقسیم کار و اجزای چادر بین افراد گروه (کاور هر یک از اجزای چادر باید در کوله و یا در کت پر هر یک از افراد که کار را انجام می دهد نگهداری شود)

*به هنگام برپایی چادر باید از کت پر و در تمام مراحل از دستکش استفاده شود و  هیچ یک از اجزای چادر را نباید به راحتی از آن غافل شد و رها نمود. 

 4- تشخیص درب ورودی ( درب ورودی هنگام نصب چادر باید مخالف مسیر باد باشد)

5- مهار کردن پوش اول چادر و قراردادن یک کوله پشتی درداخل آن

دونفر ازافراد به ترتیب مراحل برپای چادر نشسته و با داشتن میله های چادرشروع به جا انداختن آن می کنند. بعدازعبور میله ها افراد به کمک هم، پوش اول چادر را بر پا می کنند . 

6-کوباندن میخ ها ی چادر درمحل های خود و پوشاندن اطراف آن  

- نصب پوش دوم چادر

1- ابتدا محل درب ورودی پوش دوم را شناسایی می کنیم  

2- پیداکردن برچسب داخلی وسط و چسباندن آن برروی میله ها درابتدا و بعدازآن شروع به چسباندن باقی برچسب ها می کنیم . 

3- انداختن بندهای تنظیم پوش دوم به دور پایه میله ها و تنظیم نمودن آن

4- مهار کردن بندهای پوش دوم

بعد برپای چادر می بایستی برای ورود به آن موارد زیر را رعایت کنیم :

1- نباید با کفش وارد چادرشد

2- برف کفش ها را به هنگام ورود باید تمیز کرد

3- رعایت نظم و ترتیب درهنگام ورود به چادر

4- چیدن کوله پشتی ها

5-چگونگی دسترسی به لوازم موردنیاز درچادر

6-گذاشتن لوازم اضافی در آشپزخانه چادر

7-هر کس باید روی زیرانداز خود وسایل خود را مرتب و سپس جمع کند و محیط چادر نباید به هم ریخته و نامرتب باشد. در ضمن از جیب های داخل چادر می توان برای جا دادن لوازم ضروری استفاده نمود.

بعد از پربایی چادر مربی برنامه نکاتی را در مورد تغذیه مناسب در ارتفاع را گوشزد کرد و بعد از استفاده از مایعاتی مناسب به استراحتی کوتاه پرداختیم. بعد از استراحت به صرف شام پرداختیم و مربی تیم در طول شب نکاتی اساسی در مورد نوع کوله چینی و لزوم استفاده از وسایل هر چه سبک تر ایراد فرمودند. چون در برنامه اصلی اگر حتی یکی از این نکات رعایت نشود تیم 100% به مشکل برمی خورد. آخرین مبحث آموزشی در مورد بهداشت حفظ سلامت فیزیکی بدن در طول اردوها بود. این مطلب مطلبی بود که در کل دوره های کوهنوردی و اردوها کمترین اشاره به آن شده بود. چرا که افراد شرکت کننده در اردوها اگر در طول ماه های برگزاری برنامه های مراقب سلامت خود نباشند می توانند ضربه سنگینی به تیم بزنند. چون از قبل مسئولیت هر یک از افراد مشخص می شود و اگر کسی نتواند به خاطر مشکل بدنی در برنامه ها شرکت کند تیم دچار مشکل مش ود. آقای دکتر زاده پبیشنهاداتی را در این راستا نیز بیان کردند از جمله : حضور کمتر در مناطق شلوغ از جمله مترو و جاهایی که آلودگی در آنها بیشتر است، لزوم استفاده از واکسن، استفاده مداوم از قرقره آب و نمک، استفاده بجا از مرکبات، درگیر نشدن در اتفاقاتی که در سطح شهر ممکن است رخ دهد و ... .

ساعت 10 متوجه حضور دو نفر از کوهنوردان شدیم که برای تست چادر جدید ارتفاعی که خریداری کرده بودند به قله آمده بودند که متاسفانه به دلیل آشنا نبودن با نوع برپایی چادر ساعت ها درگیر با برپایی آن بودند که درانتها نزدیک به صبح گویا موفق شدند!

روز جمعه 2/3/93 ساعت 6:30 با صدای برف از خواب بیدار شدیم. بعد از صرف صبحانه ساعت 8:15 به دلیل مه شدید و جلوگیری از آسیب زانو با تصمیم گیری مشترک قرار به برگشت از ایستگاه هفت به ایستگاه پنج با تله کابین شد. بعد از حرکت از سمت قله به سمت ایستگاه هفت با کمی معطلی ساعت 9:45 به ایستگاه پنجم رسیده، ساعت 10 به سمت پارکینگ سرازیر شدیم و در نهایت ساعت 12:20 در پارکینگ ولنجک بودیم.

(برگرفته از سایت گروه کوهنوردی آسمان البرز)