گزارش برنامه ی آموزشی

برنامه آموزشی باشگاه کوهنوردی پیام در تاریخ 91/7/28 طبق تقویم سه ماهه پاییزی انجام شد . صبح روز جمعه ساعت 5:15 از هشتگرد به سمت مبدأ برنامه حرکت نمودیم. ساعت 6 صبح به در بند ولیان رسیده و پس از آماده سازی وسائل و آماده شدن نفرات برنامه را با حرکت به سمت چشمه سوئک آغاز نمودیم . در طول مسیر با عبور از مجاورت باغها و رودخانه ولیان درهوایی بسیار مناسب به چشمه سوئک رسیدیم . بعد از خوردن صبحانه درکنار چشمه ساعت 8 از چشمه به سمت یال شست مردان که دارای سنگ های ترکیبی کوتاه و بلند می باشد حرکت نمودیم .

در خلال اجرای برنامه آموزش های لازم درخصوص نحوه ی استفاده از باتون در مواجهه با معابر سنگی و همچنین نحوه ی قراردادن باتون ها در کنار کوله پشتی در زمانی که امکان استفاده از آنها در عبور از مسیرهایی با سنگ های نسبتاً بلند وجود ندارد ، داده شد .

به منظور آشنایی همنوردان با اصول اولیه مفاهیم سنگ نوردی از قبیل انواع گیره ها بر اساس شکل ظاهری و نیز  نحوه ی استفاده از آنها و رعایت نکات در هنگام  صعود از مسیرهای سنگی کوتاه از قبیل بررسی مسیرو صعود چشمی ، قیچی نزدن دست و پا ، رعایت فاصله از سنگ ، اتصال حداقل 3 نقطه از بدن با سنگ ، صعود به صورت پله کانی ، استقرار کامل و سایر اصول ارائه داده شد . سپس توضیحاتی پیرامون  صعود بر روی سنگ هایی با درجه سختی پایین با ارتفاع کم با استفاده از طناب و حمایت بر روی بدن داده شد و نفرات همگی علاوه بر انجام صعود ،خود نیز به عنوان حمایت کننده به تمرین آموخته ها پرداختند .

 در ادامه برنامه با صعود قله شست مردان و سرازیر شدن ازمسیری دیگرمجدداً نفرات در کنار چشمه سوئک استقرار و پس از صرف نهار در نهایت برنامه ساعت 17به پایان رسید و نفرات شرکت کننده در برنامه به سلامت به منزل بازگشتند.

افراد شرکت کننده :  -یونس رضاخانی (سرپرست برنامه ) - محمد صادق جوکار-ارسطو آقا احمدی -رضا جلیوری -نادر یوسفی-سید عزیز موسوی -سهند رضا خانی -رضا یوسفی-لیلا رجبی -طاهره زارع -الهه شیرزادی -سینا بکان -عبدی-سرعتی - رحیم رحیمی.

اصول گام برداری صحیح در کوه

به نقل از پایگاه اینترنتی ورزش دوستان کلاردشت
 
صعود از کوه ورزشی توأم با راه پیمایی است که رکن و پایه اصلی آن حرکت است. آیا می توان در کوه به راحتی قدم برداشتن در خیابانهای شهر حرکت نمود؟
آیا در این جا نیز می توان پای خود را به زمین ساییده و یا یک پای را جلوی پای دیگر قرار داده و به عبارتی سر به هوا قدم برداشت؟ مسلماً خیر.
فرق عمده این است که مسیرهای کوهستانی خیلی به ندرت دارای سطح صاف و هموار است و از این جهت شخص می باید قدمهای خود را کنترل و تنظیم نماید.
گامهای متعادل از خستگی زودرس جلوگیری و انرژی شما را حفظ می نماید. در این نوع حرکت هیچ وقت نباید پای را به زمین سایید یا استخوانها و عضلات را بی جهت به حرکت درآورد. حفظ تعادل باید به صورتی عملی شود که در صورت احساس سستی زمین زیر پا، بلافاصله خود را به عقب کشیده و حرکات بعدی بدن را تحت کنترل درآورد. اینجاست که به اهمیت راه پیمایی صحیح در کوهستان واقف می گردیم.

عوامل مؤثر در راه پیمایی
تعیین روش صحیح راه پیمایی با عوامل متعددی از جمله قدرت جسمی، میزان بار، مسافت و زمان در ارتباط می باشد.
لذا برای راه پیمایی صحیح در مناطق گوناگون، نمی توان به شرایطی واحد و یکسان دست یافت ولی عوامل اساسی و مهمی که در راه پیمایی صحیح نقش تعیین کننده ای دارد را می توان به ترتیب زیر بیان نمود.
الف ـ سرعت راه پیمایی و تعیین درستی آن.
ب ـ اتخاذ روشی که بر اساس آن سرعت راه پیمایی تنظیم و انرژی بدن ذخیره گردد.
ج ـ استراحت های لازم در خلال راه پیمایی.

الف : سرعت راه پیمایی
توجه به دو قسمت از بدن که کنترلهای جداگانه ای را بر روی اندام اعمال می نمایند به ما کمک می کنند تا به درستی سرعت قدم زدن خود پی ببریم .
در درجه اول : «قلب»، زیرا هرکس به همان سرعتی می تواند حرکت کند که ضربان قلبش اجازه می دهد، هنگامی که قدم برداشتن مستلزم تلاش زیاد و همراه با افزایش ضربان قلب است این امر نشان دهنده این واقعیت است که سرعت راه پیمایی زیاد است.
دوم: «ریه ها» ، چون شخص می تواند آن مقدار سرعت داشته باشد که ریه هایش اجازه می دهند ، مسلماً وقتی که ریه ها با ناامیدی و تلاش زیاد دنبال هوای تازه هستند می توان نتیجه گرفت که سرعت زیاد است.
وجود هر یک از نشانه های فوق باعث می شود که از سرعت راه پیمایی بکاهیم. لذا به خاطر ارتباط مستقیم توان پاها در راه پیمایی با میزان ضربان قلب و تنفس ریه ها ( معروف است که پاهای کوه نورد قلب و ریه دوم او می باشند ) سرعت در خلال راه پیمایی متغیر است.
در شروع راه پیمایی مخصوصاً در صبحها بهتر است که آهسته حرکت نمائیم تا بدن بتواند به خواسته های ما آگاهی یافته و هماهنگی در بین فعالیت اعضای مختلف از جمله چشم، پا، قلب و ریه ایجاد گردد. بعد از مدتی راه پیمایی شخص آمادگی بیشتری یافته و با نشاط و قدرت بدنی خوبی حرکت می نماید. در واقع ارتباط چشم، پا، قلب و ریه به نحو مطلوبی برقرار گشته و با به جریان افتادن خون در بدن ، عضله ها و اعصاب مربوطه نرم گشته و تحرک بیشتر و بهتری برای عکس العمل نشان می دهند.

ب : تنظیم سرعت و ذخیره سازی انرژی
برای آشنایی با نحوه حرکت صحیح در شیبها، تصور نمایید که در پایین پلکانی با تعدادی پله ایستاده اید برای شروع زانوهایتان را حتی المقدور به عقب متمایل نموده و مفصل زانوها را تا حد امکان باز و در یک راستای مستقیم و عمود بر زمین قرار دهید. سپس یک قدم به جلو برداشته و پای عقب را همان گونه راست و به حالت ثابت نگاه دارید . بعد از قرار دادن پا روی اولین پله پای دیگرتان را حرکت داده و قدم بعدی را بردارید. این بار پایی را که روی اولین پله قرار گرفته می باید به حالت راست و ثابت نگهدارید .
این تعویض پاها می باید در تمام طول راه پیمایی رعایت گردد . تا بدین ترتیب سنگینی وزن شما مستقیماً بر روی استخوانهای پا قرار گرفته و فشار حاصل حتی المقدور به زمین منتقل گردد . بدین ترتیب هر یک از پاها در حین قدم برداشتن برای لحظه ای فرصت استراحت پیدا می کنند .
بهتر است که این حرکت را بر روی پله تمرین نموده و سپس آن را در کوه نیز تجربه نمایید . در راه پیمایی گامها باید به صورت موازی برداشته شود وابتدا کف پا و سپس پاشنه پا بر روی زمین قرار گیرد . بنابراین نباید پنجه پا را از قسمت خارجی و یا ابتدا از پاشنه آن بر روی زمین قرار داد .
عضلات پا وظیفه به حرکت درآوردن اهرمها و مفصلها را به عهده دارند ، نه تحمل سنگینی و فشار حاصله از وزن بدن ، بدین خاطر توجه به اندازه گامها و فاصله آن با زمین در راه پیمایی بسیار مؤثر می باشد .
در انجام حرکات ورزشی اندازه های طبیعی بدن نقش به سزایی داشته و به تجربه ثابت شده که اندازه گامهای هر شخص در راه پیمایی برابر با اندازه طبیعی کمر وی می باشد . فاصله گامها از زمین نبایستی از قوزک پا بیشتر باشد چون در غیر این صورت عضلات در هنگام جابجایی و قدم برداشتن انرژی بیشتری مصرف نموده و زودتر خسته و ناتوان می گردند.
دقت بر مسیر راه پیمایی از طریق چشم بسیار حائز اهمیت است و نمی تواند به صورت یک عادت و عمل عادی درآید . کوهستان محیطی است که تحت تأثیر نیروهای طبیعی فراوانی قرار دارد و به عنوان مثال مسیری که یک بار قبلاً تجربه کرده ایم ممکن است بر اثر ریزش کوه ، جاری شدن سیل، فرود آمدن بهمن و ده ها عوارض دیگر دگرگون شود . نادیده گرفتن نکات یاد شده فوق ممکن است باعث صدمه دیدن عضلات و مفاصل گردد.

ج : استراحت در خلال راه پیمایی
در طول ساعات اولیه روز وقتی که هنوز بدن خسته نشده توقف ها باید خیلی کم و کوتاه باشد. برای استراحت کنندگان بهتر است در حالت ایستاده قرار گیرند و با تکیه بر یک درخت یا تخته سنگ کوله را از دوش خود بردارند و روپوش به تن کنند و تنفس عمیق انجام دهند و در طول ساعات بعدی راه پیمایی بدن نیازمند استراحت کاملتر است و در این حال راه پیمایان می توانند در یک جای مناسب نشسته و در حالی که پاها صاف و کشیده بر روی زمین قرار دارد ، شخص می تواند خوردنی و نوشیدنی از نوع قندی میل نماید .
از نظر روانی بهتر است که در بالای شیب استراحت نمایید نه در پایین آن و سعی کنید محلی را انتخاب نمایید که مشرف به مناظر خوبی باشد و امکان عکس برداری را برای شما فراهم سازد . انجام این کار ، فکر شما را از پاها و عضلات خسته تان باز می دارد .
در مناطق مشرف به باد استراحت ننمایید چون وزش باد و هوای سرد عضلات شما را به سرعت می بندد .

چگونگی حرکت در راه پیمایی های طولانی:
در کوه پیمایی، قدمهای متعادل و آهنگ ثابت و سرعت یکنواخت رکن اساسی می باشند. چنانچه یک روش کوه پیمایی بسیار مهم را خواسته باشیم تعیین کنیم که بر اساس آن سرعت راه پیما تنظیم و انرژی ذخیره و به طور متعادل مصرف گردد آن روش قدم برداشتن توأم با استراحت می باشد.
راه پیمایی در کوهستان همراه با صرف انرژی زیاد است لذا پا و ششها احتیاج به یک زمان کوتاه استراحت در خلال حرکت پیدا می کنند. در قدم آهسته همان طور که در هر گام یک لحظه و مکث وجود دارد، تعداد تنفس می باید با این جریان تطبیق داده شود. به طور مثال در شرایط معمولی هر سه یا چهار گام یک عمل دم و هر سه یا چهار گام دیگر با عمل بازدم هماهنگ می گردد، در یان مثال گامها سریعتر از ریه های شخص عمل می کند و در واقع گامها باید در مکث بوجود آمده استراحت کنند لکن در ارتفاعاتی که هوا رقیق است ریه ها احتیاج به مکث دارند و در ازاء هر دو، سه، یا پنج نفس یک قدم برداشته می شود.
در ارتفاعات بالا کوه نوردان می باید آگاهانه نفس عمیق و سریع و پشت سر هم بکشند در ارتفاعات پایین عضله های پا هستند که احتیاج به زمان بیشتری جهت کسب انرژی دارند. یک عامل مهم در راه پیمایی توأم با استراحت، هماهنگی فکری و روحی می باشد. وقتی که قله همانطور دور و غیرقابل دسترس به نظر می رسد. شخص می باید به این روش اعتماد نماید که مسافتهای باقی مانده را به کندی ولی پیوسته پشت سر بگذارد. در این نوع حرکت گامها می باید آهسته تر از مواقع معمولی برداشته شود، به نحوی که نفس کشیدن مانع صحبت کردن نشود. اگر در هنگام حرکت دچار تنگی نفس بشویم و نتوانیم براحتی با دیگران صحبت نماییم می توان نتیجه گرفت که سرعت قدم برداشتن زیاد است.
قدم برداشتن آهسته و متعادل، احتیاج به استراحت ثابت و ایستای کمتری پیدا می نماید و بسیار بهتر از قدم برداشتن سریعی است که مستلزم تعداد استراحت بیشتری می باشد یک کوه پیما می باید بدون نیاز به استراحت، لااقل برای مدت یک ساعت راه پیمایی نمودن بتواند بر روی شیبهای تند با هماهنگی قدم برداشته و تنفس خود را کنترل نماید. یک نفر مبتدی نباید بیشتر از ده کیلومتر در روز راه پیمایی نماید مخصوصاً در شرایطی که ارتفاع بیشتر از 1500 متر باشد. در مناطق برفی و قلوه سنگی این مقدار به تناسب کاهش می یابد.

نحوه حرکت در سرازیری
اولین مرحله آمادگی هنگام حرکت در سرازیری این است که داخل پوتین جوراب ضخیم و نرم دیگری پوشیده و با بستن محکم بندکفش از حرکت اضافی پا در پوتین جلوگیری نماییم. مراحل چهار گانه حرکت در سرازیری :
1 - قدمهای برداشته شده در سرازیری می باید متعادل تر از قدمهایی باشد که تنها تحت تأثیر قوه جاذبه قرار می گیرد و بی اختیار برداشته می شود.
2 - پا در هر قدم با زانوی شکسته بر روی زمین قرار می گیرد و پاها مرتب و متواتر در کنار یکدیگر حرکت می نمایند. راه پیمایی در سرازیری هیچ کجا به اندازه راه پیمایی در سربالایی مشکل نیست ولی نباید شدت جراحات وارده را در سرازیری نادیده گرفت.
3 - در سرازیری است که خراشهای پوستی ایجاد می شود و مفصل زانوها جابجا شده مچ پا می پیچد، لذا سرعت راه پیمایی در سرازیری نباید خیلی بیشتر از سرعت سربالایی باشد.
4 - در سرازیری شخص باید گامهای خود را با اختیار و کنترل شده بردارد و به دلیل همین کنترل حرکت است که شخص باید به میزان سرعت خود دقت نماید. معروف است که کامیون با هر دنده ای که در سربالایی می رود حداکثر با یک دنده سبکتر از آن در سرازیری به آن توجه کند و همچنین به استراحت در سرازیری به همان اندازه استراحت در سربالایی اهمیت دهد.

تنفس صحیح در کوه
تنفس باید عمیق و به طریقه صحیح صورت گیرد برخلاف آن چه اکثر اشخاص انجام می دهند حجم ششها نباید از طرفین افزایش یابد در اثر این نوع تنفس غلط حجم قفسه سینه افزایش می یابد.در تنفس صحیح حجم ششها از ناحیه تحتانی افزایش یافته که این امر با افزایش حجم شکم همراه است. این شکل تنفس در ناحیه شکم به صورت ضربان مشخص و روشنی قابل رؤیت می باشد.
لذا از نظر راحتی هیچ وقت نباید کمر را محکم با کمربند و مانند آن بست، کمربند می باید در پایین ترین حد ممکن بسته شود، در این روش باید سعی گردد هوای دم به تحتانی قسمت ریه ها هدایت و انباشتگی ریه ها از هوای دم انجام پذیرد. عمل بازدم بعد از یک مکث چند ثانیه ای و حداقل سه ثانیه به دنبال عمل دم با فشار پرده دیافراگم به قسمت تحتانی ششها به طور کامل با حداکثر تخلیه صورت بگیرد.

گزارش صعود به قله شاه البرز 91/8/5

ساعت حرکت 5صبح از هشتگرد به سمت طالقان حرکت کرده و ساعت 6.15 به شهرک رسیده و بعد به روستای حسنجون رسیدیم و حرکت به سمت قلعه را شروع کردیم.

ساعت 8 صبح به دوروان رسیدیم.با چشم اندازی بسیار زیبا بعد از صرف صبحانه ساعت 8.30 دقیقه به سمت گوسفند سرا حرکت کردیم و ساعت 11 به گوسفند سرا رسیدیم. چند تن از همنوردان مسیر را سریعتر طی نمودند و ساعت 13 تا محل یال منتهی به قلعه عباس آقایورد رفته و به سمت گوسفند سرا بازگشتیم ساعت 14 به سمت پایین حرکت کردیم ساعت 15الی 16 کنار رودخانه  نهار را صرف کردم و به سمت روستای حسنجون برگشتیم .ساعت 17:30  به حسنجون رسیدیم.

(در ضمن به علت نامناسب بودن جو و بارندگی صعود یک روزه انجام شد)

افراد شرکت کننده :

1)آقای یونس رضا خانی (مسئول فنی)

2)آقای رحیم رحیمی (سرپرست گروه)

3)آقای فرشاد رضا خانی

4)خانم الهه شیرزادی

5)آقای نادر یوسفی

6)آقای محمد صادق جو کار

7)مهدی کلهر

برگزاری کارگاه آموزشی

 کارگاه آموزشی بررسی علل زانو درد و پیشگیری و درمان آن و همچنین ارائه تمرینات جهت تقویت عضلات چهار سرران مورخ91/8/9درمحل تشکیل جلسات برگزار خواهد شد.

کارگاه آموزشی انواع کیت های (کیف ابزار)کوهنوردی

کارگاه مورد نظر راس ساعت 18:30روز سه شنبه مورخ 91/7/25در محل تشکیل جلسات باشگاه کوهنوردی پیام با حضور 17نفر از اعضای باشگاه پیرامون بررسی انواع کیت های کوهنوردی ،محتویات و همچنین کاربرد هر یک از آنهاارائه گردید .با توجه به اینکه کیت های کوهنوردی جزو لوازم ضروری و حیاتی همراه هر کوهنورد می باشند کارگروه آموزش باشگاه کوهنوردی پیام در خصوص آشنایی کوهنوردان با این مبحث و همچنین تاکید بر اهمیت آنها درصدد برآمد تا با تهیه پاور پوینت آموزشی و نیز نمایش هر یک از اجزا کیت ها اطلاعات مورد نیاز همنوردان عزیز را در اختیار آنها قرار دهد.

کارگاه آموزشی توسط آقای رضا جلیوری مسئول کارگروه آموزش باشگاه ، با مبحث کیت بقا(کیف ابزار باز زیستی )و بررسی هر یک از اجزای آن آغاز گردید. در ادامه این کارگاه با ارائه توضیحاتی پیرامون کیت کمک های اولیه و اهمیت آن و همچنین کیت لوازم بهداشتی وضرورت رعایت اصول بهداشت در کوهنوردی به پایان رسید. 

 

گزارش برنامه صعود به قله ی آلانه سر 91/7/13.14

دومین برنامه پاییزی اعضای باشگاه کوهنوردان پیام در روزهای14-7/13 /91 به همراه پنج نفر از اعضای باشگاه کوهنوردان تهران به سرپرستی آقای یونس رضاخانی به صورت مشترک جهت صعود به قله ی آلانه سر اجرا گردید.پس از انجام هماهنگی های اولیه و بررسی وضعیت آب وهوای منطقه ساعت 9:30 دقیقه صبح روز پنجشنبه پس از ملحق شدن اعضای باشگاه کوهنوردان تهران به سمت طالقان حرکت نمودیم .

ساعت 12ظهر به روستای ناریان رسیدیم و پس ازآماده سازی لوازم به سمت شمال روستا و در جهت خلاف مسیر رودخانه حرکت نموده و پس از طی مسافتی در حدود دو ساعت وگذر از مناظر سرسبز و کنار درختان و باغات روستای ناریان در محل مناسبی به صرف نهار پرداختیم . در ادامه باحرکت در امتداد رودخانه خرس چر پس از عبور از کنار یال مسیر قله ماسه چال و همچنین پل چوبی بسیار زیبایی  وقبل از رسیدن به گوسفند سرا به ابتدای یال منتهی به شب مانی رسیده یالی با شیب نسبتاً تند وبا عبور از قنبر یورد در گوسفند سرایی در پای مرغ بند چادر های خود را بر پا نموده و به استراحت پرداختیم.این گوسفند سرای محلهای  محدودی به منظور برپایی چادر داشته و تهیه آب مورد نیاز شرب و استفاده جهت سایر موارد از رودخانه مجاور گوسفند سرا امکان پذیر می باشد. پس از استراحت کوتاه و صرف چای تمامی دوستان جهت آشنایی بیشتر در کنار یکدیگر گرد آمده و به معرفی خود و سوابق کوهنوردی شان پرداختند.

صبح روزجمعه ساعت 6 پس از صرف صبحانه ، مسیر صعود به قله را آغاز نمودیم سرانجام با عبور از زیر قله ی سیالیز و گذر از منطقه ای سنگی به یال مشرف به قله رسیده و سرانجام ساعت 8:40  با عبور از یک منطقه سنگی قله ی آلانه سر را صعود نمودیم . از فراز این قله منطقه علم کوه به خوبی قابل دیدن بوده و علاوه بر آن قله های مانند ماسه چال ، سیالیز، لشکرکها ، گردنه کوه و خرسانهای جنوبی و شمالی به زیبایی دیده می شوند.در قسمت شمالی قله آلانه سر و در انتهای دره مشرف به آن روستاهای الیت و دلیر نیز که در گذشته های نه چندان دور از همین مسیر با منطقه طالقان ارتباط مواصلاتی داشته اند دیده می شوند.  پس از گرفتن عکس بر روی  قله و کمی استراحت ، مسیر بازگشت را در پیش گرفته و قله را برای صعودی دیگر ترک نمودیم . پس از بازگشت به گوسفند سرا و جمع آوری چادرها به سمت روستای ناریان حرکت کردیم در ادامه مسیردر ابتدای باغ های ناریان در محلی که روز گذشته نهار را در آنجا خورده بودیم  استراحت و به  صرف  نهار پرداختیم و در نهایت ساعت 16روستا را  به سمت منزل حرکت کردیم.

اسامی نفرات شرکت کننده در برنامه:

یونس رضا خانی.نادر یوسفی.رحیم رحیمی.الهه شیرادی.لیلا رجبی.حمید آقا احمدی. ارسطو اقا احمدی.مهدی کلهر.رضا جلیوری.طاهره زارع.منصوره رجبلو(باشگاه کوهنوردی تهران).گلگون آمک(باشگاه کوهنوردی تهران).کوروش حکیمی(میهمان).ابراهیم حاجی زاده(باشگاه کوهنوردی تهران).امیر ایرانمنش(باشگاه کوهنوردی تهران)